حجاب مفهومی برآمده از قرآن کریم و فقه اسلامی و ساخت یافته در فرهنگ اسلامی که ناظر به پوشش شرعی در مقابل نامحرم، بویژه برای زنان است. حجاب گاه برگرفته از احکام شرع و گاه مربوط به قراردادهای اجتماعی و شرایط موقعیتی فرد است. از دیدگاه فقها حجاب یکی از احکام اسلامی است. حجاب ماهیتا امری فرهنگی است و به ارتباطات اجتماعی بازمی‌گردد و از آنجا که فقه مذاهب مختلف هرگز از عرف اجتماعی منقطع نبوده است بخش مهمی از مباحث حجاب در قالب تعامل فقه و فرهنگ و همچنین تعامل اخلاق و فرهنگ در جوامع اسلامی قابل فهم است. رابطه حجاب با مفهوم زن در جوامع مدرن، مسئله حقوق زن و جایگاه اجتماعی زنان و اخیراً مسئله جهانی شدن از مواردی است که مسئله حجاب را به عنوان یکی از مسائل مهم در عرصه دین و جامعه مطرح ساخته است. در همه ی دوره های تاریخی در هنر ایران، زن از جایگاهی انسانی برخوردار است و در هنر ایرانی، التذاذ جنسیتی در بازنمایی زن کم تر به چشم می آید. توجه به حریم زن از ویژگی های شاخص هنر ایران است. نقش زن در هنر را می توان از جنبه های گوناگون مورد ارزیابی و تحلیل قرارداد. در این تحلیل ها می توان زن را در مقام مولد و پدیدآور و نیز در مقام موضوع و محتوای اثر هنری مورد بررسی قرار داد. هنر به طور روشن اصلی ترین برون داد بشر در حوزه ی ادراک ها و احساس های اوست که از طریق آثار کلامی و ادبی، تصویری و دیداری، موسیقایی، نمایشی و جلوه های نوین هنر متبلور می شود. بر این اساس هر یک از گزاره های حسی، عاطفی، بینشی و شناختی انسان از پدیده ی شگفت هنر سهم دارند و موضوع و دست مایه ی آن قرار می گیرند. از این منظر می توان زن را یکی از اصلی ترین موضوع ها و محورهای بیان هنری در طول تاریخ برشمرد.