آثار چشم نوازی که نه فقط گواه مهارت، نگرش معنویی و صفای باطنی هنرمندان خلاقشان اند، بلکه بیانگر پیشینه و میراث چند هزار ساله ای هستند که این شخصیت های بزرگ در عصر ما نمایندگیشان می کنند. آثار قلم زنی های هنرمندان ایرانی؛ چه آن ها که پیش از هخامنشیان قلم خورده اند و چه آثار امروز، همواره زینت بخش موزه های جهان بوده و هستند. هنر اسلامی یا هنرهای مسلمانان به بخشی از هنر اطلاق می‌شود که در جامعه مسلمانان و نه لزوماً توسط مسلمانان رواج داشته است. هنر اسلامی یکی از دوران‌های شکوهمند تاریخ هنر و یکی از ارزشمندترین دستاوردهای بشری درعرصه هنری به شمار می‌آید. هر چند ممکن است این هنرها در مواردی با تعالیم و شریعت اسلام انطباق نداشته باشد ولی تأثیر فرهنگ اسلامی و منطقه ای در آن بخوبی دیده می شود. از جمله هنرهای ایرانی، می توان به قلم زنی اشاره نمود که نمونه ای از آنرا در تصویر می بینید.
قلمزنی یکی از رشته‌های هنرهای سنتی ایران است که در دسته‌بندی، در رده هنرهای صناعی و در گروه فلزکاری قرار دارد. امروزه برای قلمزنی نخست داخل یا زیر ظرف یا سینی مورد نظر را که معمولاً از جنس نقره یا طلا است از محلول قیر و گچ پر می‌کنند تا سروصدای قلم کمتر به گوش برسد و همچنین مانع از سوراخ شدن ظرف در حین کار شود. سپس نقش مورد نظر را روی ظرف رسم کرده و قلم مناسب را انتخاب کرده و روی سطح ظرف قرار می‌دهند و با چکش بر انتهای قلم می‌کوبند تا شیارها و نقش‌ها با تغییر شدت ضربه روی ظرف ایجاد شوند.
قلم‌های این هنر متنوع هستند و نام‌های خاص خود را دارند مانند قلم سایه و قلم نیم‌بر. پس از ایجاد نقش‌ها، قیر را جدا می‌کنند و روی شیارها گرده زغال می‌ریزند و روی ظرف را با روغن جلای سیاه می‌پوشانند. به این ترتیب نقش‌های قلم‌زده شده به شکل خط‌هایی تیره و مشخص دیده می‌شود. دو سبک اصلی در قلمزنی ایران مطرح است که عبارتند از سبک تبریز و سبک اصفهان. در سبک تبریز برای حرکت قلم و انجام قلمزنی از حرکت و فشار مچ دست استفاده می‌شود و در سبک اصفهان از ضربات چکش. به همن سبب قلم تبریز صاف و کم عمق است ولی قلم اصفهان عمیق‌تر می‌باشد. قلم زنی در اصفهان نیز در دو سبک مجزا می‌باشد که به نام‌های قلم ریز و فلم زنی برجسته شهرت دارد. قلم زنی برجسته دارای برجستگی‌های عمیقتری می‌باشد و حالتی سه بعدی را ایجاد می‌نماید. این گونه از قلم زنی در ساخت ضریح امامان شیعه استفاده می‌گردد.
