اصطلاح «اسلامی» نه تنها به مذهب، بلکه به فرهنگ غنی و متنوع مردمانی که در سرزمین‌هایی که آیین اسلام در آن رواج دارد نیز اشاره می‌کند. هنر اسلامی غالباً عناصری سکولار را که توسط برخی از علمای اسلامی حرام شمرده نشده را نیز دربرمی‌گیرد. همچنین به‌ آن دسته از مفاهیم و موارد هنری که در درون جوامع اسلامی تحت تأثیر عوامل منطقه‌ای و فرهنگ بومی به وجود آمده است نیز هنر اسلامی گفته می‌شود. هنر اسلامی از ناب ترین و قدیمی ترین فعالیت هایی است که مسلمانان از سال های دور به آن مشغولند و سوابق درخشانی نیز در این زمینه دارند. ظهور هنر اسلامی از دل دین و دولت جدید به صورت تدریجی و گام به گام نبود، بلکه همچون ظهور خود دین اسلام و حکومت اسلامی، روندی پرشتاب و ناگهانی داشت. عمده آنچه بر شکل‌گیری و تزئین بناهای صدر اسلام تأثیر گذاشت ویژهٔ مسلمانان بود و این تأثیرات در خدمت اهدافی قرار گرفت که پیش از اسلام به‌ آن شکل و صورت وجود نداشت. در تصویر نمونه ای از این هنرها، به نام معرق کاری را مشاهده می کنید.
همانطور که گفته شد در این عکس، هنر معرق کاری که از صنایع دستی است به نمایش گذاشته شده است. این تصویر، مرگ رستم که از اسطوره های شاهنامه فردوسی می باشد را نشان می دهد. در مورد صنایع دستی، میتوان گفت که صنایع دستی نوعی کار است که در آن لوازم تزئینی و کاربردی تنها با استفاده از دست یا ابزار ساده ساخته می‌شود. معمولاً این کلمه به روشهای سنتی ساختن کالاها اطلاق می‌گردد. معرق که جزئی از این صنایع دستی محسوب می شود، به معنای وصله ، تکه تکه و رگه رگه می باشد و اصولاَ به هر چیز رگه دار معرق گویند. ولی مفهوم معرق چوب ایجاد نقشهاست که از دوربری و تلفیق چوبهای رنگی و مصالح دیگر مثل فیبر، خاتم، فلز، صدف روی زمینه چوب یا رنگ پلی استر می باشد. هنر معرق کاری در قرن ششم هجری در دوره سلجوقی متداول شد و در قرن هشتم هجری در دوره صفویه به اوج شکوفایی خود رسید. معرق روی چوب شباهت بسیاری با معرق کاشی دارد. وجه تشابه این دو رشته در شیوه کار میباشد که در هر دو مورد، نقش ها از ترکیب قطعات رنگی جنس مورد نظر شکل می گیرند.