مینیاتور به معنی طبیعت کوچک و ظریف است و در نیمه اول قرن اخیر و حدوداً از دورة قاجاریان وارد زبان فارسی شده، اصولاً به هر نوع پدیدة هنری ظریف (به هر شیوه‌ای که ساخته شده باشد) اطلاق می‌شود و در ایران، برای شناسایی نوعی نقاشی که دارای سابقه و قدمتی بسیار طولانی است به کار می‌رود . این هنر که به اعتقاد اکثر محققان در ایران تولد یافته ، بعد به چین راه برده و از دوره مغول‌ها به صورتی تقریباً کامل‌تر به ایران برگشته و هنرمندانِ ایرانی ،تلاش بی شائبه‌ای را صرف تکمیل و توسعه آن کرده‌اند. در فرهنگ بریتانیكا علاوه بر شرح كوتاهی دربارهٔ معنی مینیاتور ، این هنر به قرون وسطی نسبت داده شده و در آن قرون از طرف زینت دهندگان كتب خطی به كار می رفت . در قرون وسطی مینیاتور در كتب خطی به كار گرفته می شد و هر كتاب خطی مینیاتوری قدیمی را در بر داشت. کتاب بوستان سعدی یا سعدی نامه خستین اثر سدی است که کار سرودن آن در سال 655 هجری قمری پیان یافته است. سعدی این اثر را زمانی که در سفر بوده است، سروده و هگام بازگشت به شیراز آن را به دوستانش عرضه کرده است. ان اثر در قالب مثنوی و در بحر متقارب سروده شده و از نظر قالب و وزن شعری حماسی است، هرچند که از نظر محتوا به اخلاق و تربیت و سیاست و اجتماعیات پرداخته است که این آثار توسط هنرمندان به سبک مینیاتور نقاشی شده است. شاهکار مینیاتور فارسی، برگرفته از کتاب بوستان، اثر سعدی.
