خردنگارگری (یا مینیاتور با ریشهٔ لاتین minium/خاک سرخ، سرب قرمز)، به تصویری از تاریخ باستان یا دست نویس آراستهای قرون وسطی گفته می‌شود؛ نمونه‌ای ساده که برای تزئین کتاب‌ها در آن دوران با کمک رنگ دانه‌های گرم تهیه می‌شد. سیر تاریخی مینیاتور ایرانی به گذشته های دور پیش از ظهور اسلام میرسد اما میتوان گفت زمانی که ایرانیان توانستند در قرن سوم هجری قمری به دربار عباسیان وارد شوند نقاشی ایران پس از یک دوره رکود جانی دوباره گرفت. مینیاتور ایرانی در واقع نقاشی ایران پیش از ظهور اسلام است که با عرفان و تفکرات اسلامی ادغام گردید وراهی شد برای ظهور جلوه های الهی. استاد محمدعلی زاویه از استادان هنر مینیاتور (نگارگری) و تذهیب ایران در سال 1291 به دنیا آمد. وی در نوجوانی به هنرستان کمال الملک رفت. از آثار برجسته‏ او مى‏توان "خسرو و شیرین"، "نمایى از قصر سلیمان"، "هفت گنبد بهرام"، "چوگان‏بازى هنرمندان در دربار شاه‏عباس" را نام برد. آثار این نقاش در موزه‏ هنرهاى ملى حفظ مى شود. شاهکار مینیاتور فارسی (کاروان سن) اثر استاد محمد علی زاویه.