کاشی کاری یکی از جلوه های ناب هنر معماری می باشد که نمونه ای از آنرا در تصویر مشاهده می کنید. کاشی‌هایی که برای تزیین عمارات و سازه های مختلف استفاده می شوند را میتوان به سه دسته تقسیم کرد. هنر کاشی کاری در ایران قدمتی چندین هزار سال دارد. اگر آجر های لعاب دار دوران باستان را نخستین کاشی های ایرانی بدانیم قدمت هنر کاشی کاری درایران به اواخرهزاره ی چهارم ق. م می رسد. در چند هزار سال پیش برای تزئین بناها در روم قدیم و یونان باستان استفاده از نوعی کاشی به نام موزاییک متداول بوده است. سرامیک کاری قرار دادن موزاییک های کوچک (قطعات سفالی، کاشی و …) به رنگ های مختلف در جوار یکدیگر و شکل دادن به آنها می باشد که در نتیجه آن نقشی به وجود می آید. مسجد شیخ لطف الله اصفهان که نمایی از آنرا در عکس می بینید، معماری و کاشی کاری ناب ایرانی را بخوبی نشان می دهد.
مسجد شیخ لطف الله (ساخته شده در 1602-1619میلادی) یکی از مسجدهای تاریخی و شناخته شده در شهر اصفهان است. این مسجد شاهکاری از معماران و کاشی کاری قرن یازدهم هجری که توسط استاد محمد رضا اصفهانی از معماران نامدار آن دوره ساخته شده است. تزئینات کاشی‌کاری آن در داخل از ازاره‌ها به بالا همه از کاشی‌های معرّق پوشیده شده‌است. مسجد شیخ لطف‌الله یکی از زیباترین آثار تاریخی اصفهان در ضلع شرقی میدان نقش جهان و مقابل عمارت عالی‌قاپو واقع شده‌است. شماری از کاشیکاری‌های معرق درون و بیرون گنبد و کتیبه‌های خط ثلث آن به خط علی‌رضای تبریزی عباسی است. این مسجد به علت اینکه نه دارای مناره‌است و نه دارای شبستان ورودی (حیاط) و همچنین ورودی آن پله می‌خورد، غیر طبیعی است. داخل و خارج گنبد بی‌مانند این ابنیه که از زیباترین گنبدهای جهان به شمار می‌رود، از کاشی‌های معرّق نفیس پوشیده شده‌است.