هر چند ممکن است هنرهای ایرانی، در مواردی با تعالیم و شریعت اسلام انطباق نداشته باشد ولی تأثیر فرهنگ اسلامی و منطقه ای در آن به خوبی نمایان است. آثار چشم نوازی که نه فقط گواه مهارت، نگرش معنویی و صفای باطنی هنرمندان خلاقشان اند، بلکه بیانگر پیشینه و میراث چند هزار ساله ای هستند که این شخصیت های بزرگ در عصر ما نمایندگیشان می کنند. آثار قلم زنی های هنرمندان ایرانی؛ چه آن ها که پیش از هخامنشیان قلم خورده اند و چه آثار امروز، همواره زینت بخش موزه های جهان بوده و هستند. استاد قادران از پیشکسوتان این هنر زیبا می باشد که نمونه ای از کار هنری ایشان را در تصویر ملاحظه می فرمایید.
قلمزنی عبارت است از تزیین و کندن نقوش بر روی اشیای فلزی به ویژه مس، طلا، نقره، برنج و یا به عبارت دیگر ایجاد خطوط و نقوش به وسیله قلم با ضربه چکش و بر روی اجسام فلزی. قلم‌های این هنر متنوع هستند و نام‌های خاص خود را دارند مانند قلم سایه و قلم نیم‌بر. دو سبک اصلی در قلمزنی ایران مطرح است که عبارتند از سبک تبریز و سبک اصفهان. در سبک تبریز برای حرکت قلم و انجام قلمزنی از حرکت و فشار مچ دست استفاده می‌شود و در سبک اصفهان از ضربات چکش. به همن سبب قلم تبریز صاف و کم عمق است ولی قلم اصفهان عمیق‌تر می‌باشد. قلم زنی در اصفهان نیز در دو سبک مجزا می‌باشد که به نام‌های قلم ریز و فلم زنی برجسته شهرت دارد. قلم زنی برجسته دارای برجستگی‌های عمیقتری می‌باشد و حالتی سه بعدی را ایجاد می‌نماید. پیشینه قلمزنی به زمان سکاها یا سیت‌ها نسبت داده می‌شود که نژاد آریایی داشتند.
