حجاب به معنای پوشاندن بدن در برابر نامحرم از احکام ضروری اسلام است. در ادیان الهی دیگر از جمله آئین زرتشت، یهود و مسیحیت نیز این حکم با تفاوت هایی وجود دارد. اسلام لباس و پوشش را به عنوان موهبتی الهی بر می شمارد وظیفه ی پوشش که اسلام برای زنان مقرر کرده است به این معنی نیست که آن ها از خانه بیرون نروند. از همان زمان که تاریخ حیات بشر رقم خورد، زنان پا به پا و همدوش مردان در تمام عرصه های زندگی حضور داشتند. زنانی که استمرار حیات بشریت به دست آنان رقم می خورد و مفتخر به تربیت مردان بزرگ تاریخ بوده اند؛ همواره سهم بسزایی در تأثیرگذاری بر تمامی شؤون اجتماعی و سیاسی داشته اند.
ادیان الهی بر نقش زنان در صحنه خانوادگی و اجتماعی تأکید کرده و او را مکمل مردان در نقش آفرینی جهت سیر تمدن بشری می شناسند. مکتب اسلام در پرتو راهنمایی های قرآن و سنت نبوی و عترت رسول مکرم اسلام به زن آن چه را که شایسته ی او بود اعطا نمود؛ و شرایط را به گونه ای فراهم آورد که زن بتواند با حفظ شؤون اسلامی و انسانی و با توجه به استعدادهای به ودیعت نهاده شده، در تمام میدان ها که نیاز به حضور اوست نقش ایفا کند.
از دیدگاه قرآن همکاری در سازندگی جامعه از طریق فریضه ی امر به معروف و نهی از منکر بر دوش هر دو جنس زن و مرد نهاده شده و از شاخصه های ایمانی آنان به شمار آمده است این فریضه عامل سازنده ی افراد جامعه و بزرگ ترین قیام ها و تحوّلات سیاسی و اجتماعی در طول تاریخ اسلام بوده است. به موجب این فریضه، زن موظّف است که نقش تربیت و اصلاح جامعه را داشته باشد. زنان با حفظ حجاب و عفاف در همه ی صحنه ها حضور فعال و مثبتی داشته باشد و به این ترتیب زن مسلمان با حضور خود در همه ی عرصه هایی که بیان شد باعث دلگرمی مردان شده و در راستای تبلیغ رسالت و قوام شریعت و گسترش هدایت مردان یاری نموده است و آثاری برجای گذاشته که بزرگترین مردان تاریخ و با سخاوت ترین قهرمانان چنان و چنین نکرده اند.
