بحث دربارهٔ نقاشی قدیم ایرانی، غالباً هنر مینیاتور را به ذهنها می‌آورد. در واقع، مشهورترین و ارزنده‌ترین نمونه‌های هنر تصویری ایران را می‌توان بر صفحات نسخه‌های خطی و مرقعات ملاحظه کرد ما کاربرد واژهٔ نگارگری برای این گونه تصاویر را بر اصطلاح مینیاتور ترجیح می‌دهیم. هنر نگارگری ایرانی-اسلامی از سده چهاردهم/هشتم ه تا سده هفدهم/یازدهم شکوفایی نمایان داشت؛ ولی آثار تصویری به جای مانده از ادوار پیش از اسلام تا زمان حمله مغولان، و همچنین آثار دیوارنگاری، پرده نگاری، قلمدان نگاری و غیره در قرون متاخر نیز جلوه‌هایی دیگر-اما کمتر شناخته شده-از نقاشی ایرانی به شمار می‌آیند. سیر تاریخی مینیاتور ایرانی به گذشته های دور پیش از ظهور اسلام میرسد اما میتوان گفت زمانی که ایرانیان توانستند در قرن سوم هجری قمری به دربار عباسیان وارد شوند نقاشی ایران پس از یک دوره رکود جانی دوباره گرفت. مینیاتور ایرانی در واقع نقاشی ایران پیش از ظهور اسلام است که با عرفان و تفکرات اسلامی ادغام گردید وراهی شد برای ظهور جلوه های الهی. مجید مهرگان متولد 1324 رشت است. وی فارغالتحصیل رشته ی گرافیک و دارای مدرک درجه یک هنری (دکترا) در رشته ی نگارگری از وزارت فرهنگ ارشاد اسلامی است. وی حقیقت هنر اسلامی را به درستی درک کرده و با طرز فکرهای عرفانی که نقاشی ایرانی را به درستی درک کرده و با طرز فکرهای عرفانی که نقاشی ایرانی در ادوار مختلف از آن متاثر است، آشنا است. وی که 30 سال در زمینه هتر نقاشی به تدریس پرداخته است، نقاشی ایرانی را نزد محمود فرشچیان آموخته است. تصویر بالا شاهکاری از مینیاتور فارسی، (عیسی) اثر استاد مجید مهرگان می باشد.