خردنگارگری (یا مینیاتور با ریشهٔ لاتین minium/خاک سرخ، سرب قرمز)، به تصویری از تاریخ باستان یا دست نویس آراستهای قرون وسطی گفته می‌شود؛ نمونه‌ای ساده که برای تزئین کتاب‌ها در آن دوران با کمک رنگ دانه‌های گرم تهیه می‌شد. سیر تاریخی مینیاتور ایرانی به گذشته های دور پیش از ظهور اسلام میرسد اما میتوان گفت زمانی که ایرانیان توانستند در قرن سوم هجری قمری به دربار عباسیان وارد شوند نقاشی ایران پس از یک دوره رکود جانی دوباره گرفت. مینیاتور ایرانی در واقع نقاشی ایران پیش از ظهور اسلام است که با عرفان و تفکرات اسلامی ادغام گردید. کتاب ظفرنامه بنا به خواست و دستور مستقیم تیمور نگارش یافته است. لذا امتیاز و ویژگی خاص کتاب ظفرنامه ، ( بر خلاف کتاب هایی که وقایع مربوط به تیمور با داستان ها و افسانه ها در آمیخته شده ) ،در این است که مولف آن فی الواقع در متن حکومت تیموری حضور داشته و مشااهدات عینی خود را نگاشته است.
به تصحیح استاد ملک الشعرای بهار « ظفرنامه » قدیمی ترین تاریخی است که در باره زندگی و فتوحات تیمور نوشته شده است و مولانا نظام الدین شامی ،قدیمی ترین مورخ عصر تیموری است، تا آن جا که تمام جنایات و خونریزىهاى چنگیز و تیمور و ظلم و ستم جباران را که در حق مردم بى گناه مرتکب شده بودند، به خوبى به تصویر مى کشد. که این آثار توسط هنرمندان به سبک مینیاتور نقاشی شده است. شاهکار مینیاتور فاری بر گرفته شده از کتاب ظفرنامه.
