هنر معماری، بر پنج پایهٔ مردم داری، خودبسندگی، پرهیز از بیهودگی، بهره گیری از مدل ها و درون گرایی بنا نهاده شده است. تصویری که مشاهده می فرمایید نمونه ای از سازه های ایرانی در زمان های خیلی دور است که قدمتی 2500 ساله داشته و در تخت جمشید واقع در استان فارس کشور ایران است. حکاکی روی سنگ و نمادی از سربازان هخامنشی آن زمان و همچنین هنر ناب ایرانی در این عکس مشهود است.
معـماری ایرانی را باید بطور صحـیح از اعـماق تاریخ ایـن سرزمـیـن کهـن مـورد بررسی قـرار داد. معـماری ایرانی به شـش قـرن قـبل از میـلاد مسـیح و حتی قبل از اسلام، باز می گـردد. نوع معماری آن زمان عموما به شکل حکـاکـی بـر روی سـنگ، گـچکـاری، نـقاشـی، آجرکـاری، آئـیـنه کـاری، کـاشـی کـاری، مـوزائـیـک کـاری و دیـگـر کـارهـای تـزئـیـنی بوده است. هـنـرمـنـدان ایـرانی بـه دنـیـا ثـابـت کـردند کـه تـوانائـی هـای بالایی دارنـد و شـامـل احـتـرام بـسیار، بـخـاطر اثـرهـای تـاریخـی مـنـحـصر بـفـرد فـراوانـی کـه از خـود بـجـای گـذاشـتـه اند، هـسـتـند. برای نمونه، تخت جمشید یا پارسه (یا پرسپولیس، پرسه‌پلیس، هزارستون، صدستون و یا چهل‌منار) نام یکی از شهرهای باستانی ایران است که طی سالیان پیوسته، پایتخت باشکوه و تشریفاتیِ پادشاهی ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده‌است. در این شهر باستانی کاخی به نام تخت جمشید وجود دارد که در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول بنا شده‌است و به مدت حدود ۲۰۰ سال آباد بوده‌است. در نخستین روز سال نو گروه‌های زیادی از کشورهای گوناگون به نمایندگی از ساتراپی‌ها یا استانداری‌ها با پیشکش‌هایی متنوع در تخت جمشید جمع می‌شدند و هدایای خود را به شاه پیشکش می‌کردند.