کمال‌الدین ابوالعطاء محمودبن علی‌بن محمود، معروف به «خواجوی کرمانی» (زاده: ۶۸۹ ه. ق. در کرمان - درگذشت: ۷۵۲ ه. ق. در شیراز) یکی از شاعران بزرگ نیمهٔ اول قرن هشتم است. آرامگاه خواجو در تنگ الله اکبر شیراز است. وی از شاعران عهد مغول است و اشعاری در مدح سلاطین منطقه فارس در کارنامهٔ خود دارد. اين آرامگاه در سال 1315 شمسي با اعتبارات اداره فرهنگ فارس ساخته شد. محل آرامگاه در محوطه اي بدون سقف قرار دارد. در وسط صفه آن سنگ قبري است که بالاي آن محدب و داراي برآمدگي است. روي اين سنگ کتيبه اي که بيانگر قبر خواجو باشد وجود ندارد. در بالا و پايين قبر نيز دو ستون سنگي کوتاه قرار دارد که طبق رسم آن زمان در بالا و پايين قبور عرفا و شعرا وجود داشته است کمي بالاتر از مقبره خواجو سه غار به چشم مي خورد. يکي از آنها غاري است که محل عبادت و رياضت زهاد و مشايخ بوده و خواجو نيز مدتي در آن جا به عبادت مشغول بوده است. غار ديگر که در دهانه آن طاقي ضربي از نوع طاق کجاوه اي از سنگ و آجر زده شده محل قبر خواجه عمادالدين محمود، وزير معروف شاه شيخ ابواسحاق اينجو است.
در کنار اين غار نقش برجسته اي از جنگ رستم و شير ديده مي شود که به دستور حسينعلي ميرزا فرمانفرماي فارس در سال 1218 ه.ق ساخته شده است. در کنار آن نيز نقش برجسته ناتمامي از فتحعلي شاه قاجار و دو تن از پسرانش به چشم مي خورد. در دو طرف اين نقش برجسته دو نيم ستون به سبک ستون هاي دوره زنديه در درون کوه کار شده است.
شما میتوانید با مراجعه به اینجا عکس های بیشتری از معماری های شهر شیراز و دروازه قرآن را ببینید.
