از نظر تاریخی معماری اولین هنری بشمار می‌آید که توانست خود را با مفاهیم اسلامی سازگار نموده، از طرف مسلمانان مورد استقبال قرار گیرد.منظور از هنر و معماری اسلامی، همان هنر و معماری سرزمین های خاورمیانه، آفریقای شمالی، هند شمالی و اسپانیا- است که از آغاز قرن هفتم میلادی تحت حاکمیت مسلمانان قرار گرفتند. معماری در جهان اسلام یکی از بزرگترین جلوه‌های ظهور یک حقیقت هنری در کالبد مادی بشمار می‌رود. معماری اسلامی بعنوان یکی از موفق‌ترین شیوه‌های معماری در تاریخ معماری جهان قابل بازشناسی است. در یک نگاه جامع نگر می‌توان پیوستاری ارزشمند و پویا را در بناهای اسلامی باز شناسی کرد که موجب شده تمامی آنها در قالبی واحد با عنوان معماری اسلامی در کنار یکدیگر قرار گیرند. نمونه ای از این معماری را در تصویر که نمایی از حرم مطهر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام در کربلا است ملاحظه می فرمایید.
در شمال شرقی حرم حسین بن علی (ع)، حرم عباس بن علی (ع) قرار دارد. مابین دو حرم را بین الحرمین می‌گویند. حرم حسین بن علی (ع) در میانه کربلا، شهری در هشتاد کیلومتری نجف و صد کیلومتری بغداد است. موقعیت جغرافیایی این شهر ۳۲ درجه و ۴۰ دقیقه عرض شمالی و ۴۳ درجه و ۵۰ دقیقه طول شرقی است. حرم حضرت عباس در کشور عراق و در شهر کربلا واقع شده است. حضرت عباس علیه السلام به ساقی کربلا معروف است. ایشان برای رساندن آب به امام حسین علیه السلام و اولاد و اصحاب ایشان، به دل دشمن زد و بعد از درگیری با سپاه یزید و ضربت های فراوانی که خوردند، از پای در آمده و به شهادت رسیدند. ایشان مظهر شجاعت و جوانمردی عالم هستی اند و مردانگی را به حد اعلی رسانیدند.
