قلم‌زنی یکی از رشته‌های هنرهای سنتی ایران است که در دسته‌بندی، در رده هنرهای صناعی و در گروه فلزکاری قرار دارد. امروزه برای قلم‌زنی نخست داخل یا زیر ظرف یا سینی مورد نظر را که معمولاً از جنس نقره یا طلا است از محلول قیر و گچ پر می‌کنند تا سروصدای قلم کمتر به گوش برسد و همچنین مانع از سوراخ شدن ظرف در حین کار شود. سپس نقش مورد نظر را روی ظرف رسم کرده و قلم مناسب را انتخاب کرده و روی سطح ظرف قرار می‌دهند و با چکش بر انتهای قلم می‌کوبند تا شیارها و نقش‌ها با تغییر شدت ضربه روی ظرف ایجاد شوند. پیشینه قلم‌زنی به زمان سکاها یا سیت‌ها نسبت داده می‌شود که نژاد آریایی داشتند. کاربرد فلز، به ویژه مس در ایران و خاور نزدیک به چند هزار سال پیش از میلاد می‌رسد. استاد بزرگیان یکی از استادان بزرگ ایرانی در این زمینه است که یکی از آثار زیبای ایشان را در تصویر مشاهده می کنید.
کار وی از نظر اینکه در زمان کنونی و در زمانهای کهن استادی وجود نداشته که هم فلز را خود بسازد و هم قملزنی را کامل کند ارزش زیادی دارد. وی آثار خود را در چندین نمایشگاه داخلی و خارجی به نمایش گذاشته است. مانند نمایشگاه صنایع دستی در چهلستون اصفهان در سال 1369 هجری شمسی شیراز سال1370، تهران سال 1371، تبریز سال 1372 و تهران سال 1379 و از چند سال پیش تاکنون هر ساله تعدادی از آثارش را در موزه صنایع دستی تهران به نمایش می گذارد و تعدادی لوح تقدیر دریافت نموده است. اکبر بزرگیان در سال 1334 هجری شمسی در شهر هنر پرور اصفهان زاده شد و از سن شش سالگی در کنار برادرانش در بازار اصفهان در کار ساخت لوازم و اشیاء مصرفی شرکت داشت وی در سن چهارده سالگی استادی ماهر در زمینه ساخت فلزات گوناگون شده و کار خود را تخصصی تر کرده و منحصراً کارهای زیرساخت اساتید بزرگ اصفهان را تهیه می کرد.
