هنر اسلامی یکی از دوران‌های شکوهمند تاریخ هنر و یکی از ارزشمندترین دستاوردهای بشری درعرصه هنری به ‌شمار می‌آید. هر چند ممکن است این هنرها در مواردی با تعالیم و شریعت اسلام انطباق نداشته باشد ولی تأثیر فرهنگ اسلامی و منطقه‌ ای در آن به‌ خوبی نمایان است. قلم زنی یکی از این هنرهاست که نمونه ای از آنرا در تصویر مشاهده می کنید. قلم زنی عبارت است از تزیین و کندن نقوش بر روی اشیای فلزی به ویژه مس، طلا، نقره، برنج و یا به عبارت دیگر ایجاد خطوط و نقوش به وسیله قلم با ضربه چکش و بر روی اجسام فلزی. قلم‌زنی یکی از رشته‌های هنرهای سنتی ایران است که در دسته‌بندی، در رده هنرهای صناعی و در گروه فلزکاری قرار دارد. امروزه برای قلم‌زنی نخست داخل یا زیر ظرف یا سینی مورد نظر را که معمولاً از جنس نقره یا طلا است از محلول قیر و گچ پر می‌کنند تا سروصدای قلم کمتر به گوش برسد و همچنین مانع از سوراخ شدن ظرف در حین کار شود. سپس نقش مورد نظر را روی ظرف رسم کرده و قلم مناسب را انتخاب کرده و روی سطح ظرف قرار می‌دهند و با چکش بر انتهای قلم می‌کوبند تا شیارها و نقش‌ها با تغییر شدت ضربه روی ظرف ایجاد شوند.
پیشینه قلم‌زنی به زمان سکاها یا سیت‌ها نسبت داده می‌شود که نژاد آریایی داشتند. کاربرد فلز، به ویژه مس در ایران و خاور نزدیک به چند هزار سال پیش از میلاد می‌رسد. استاد علمداری از استادان معاصر و چیره دست ایرانی در این رشته است. مهدی علمداری متولد سال 1326 شهر اصفهان است.پدرش باغبان بود و او قلمزنی را به اتفاق برادرانش نزد دایی خود( سید محمد قلمی زاده ) فرا گرفت. پدرش را در نوجوانی از دست داد و به تحصیلات خود تا سیکل ادامه داد و همزمان فراگیری قلمزنی را نزد دایی و نزد استادکاران بازار فرا گرفت او به شیوه استاد و شاگردی مهارت قلمزنی را هرچه بیشتر کسب کرد. از سن 20 سالگی به صورت مستقل به حرفه قلمزنی پرداخت و همزمان نیز به آموزش شاگردان زیادی پرداخت و درهمین زمانها بود که به جنبه هنری کارهایش بیشتر فکر کرد و به ایجاد نمونه های هنری پرداخت. علاوه برقلمزنی به طراحی و مینیاتور سازی پرداخت.