کاشی از لحاظ تاریخی پنجمین شیوه اساسی و بنیادی در تزئینات ساختمان‌های آبده یی و ساختمان‌های عادی می‌باشد. استفاده از این شیوه در معماری اسلامی بسیار رایج است و طرح‌های جالب، جلوی رشد و کشف تزئینات خشتی و گچی را گرفت و همه علاقمند تزئینات با کاشی شدند. استفاده از کاشی به نحوی که روی دیوار را کاملا بپوشاند اولین بار در قرن ۱۳ و در قونیه به کار رفته است. آثار گرانبهایی از این عنصر معماری و تزئیناتی را در اکثر مراکز متبرکه کشورهای اسلامی مشاهده می‌نمایم که همه آنها حاصل دسترنج توانای هنرمندانی است که زندگی خود را وقف هنر کردند و رسالت خود را در قبال جامعه اسلامی و اهداف هنر اسلامی از طریق هنر کاشی کاری انجام دادند. هنرمندان ما به خوبی تشخیص دادند که در یک کشور اسلامی و یا در مجموع جهان اسلام یگانه عنصری که می‌تواند اهداف هنر اسلامی را متحقق کند کاشی است. نمونه ای از این هنر زیبا را در مجموعۀ دارالحدیث قم مشاهده می کنید.
دارالحدیث، مؤسسه ای است که اساس کارش تحقیقات پیرامون احادیث می باشد و در همه جنبه های آن از رجال و صحت و سقم سند تا متن و درایت و استفاده های علمی از آن، همچنین نحوه کاربرد و رد و اثبات احادیث صحیح و غیرصحیح فعالیت می شود . دارالحدیث براین اساس به وجود آمد تا تمامی این تحقیقات را جهت داده و مستمر سازد. بدیهی است که همچین مجموعه ای نیاز به ساختاری اسلامی و کاشی کاری اسلامی و ایرانی دارد که به زیبایی در جای جای این ساختمان استفاده شده است.
