هنر و صنعت کاشى‌کارى نيز همانند ديگر هنرهاى ايران در عهد اسلامي، داراى اعتبار و ارزش خاص خود است. سابقهٔ اين هنر، به گذشتهٔ بسيار دور باز مى‌گردد. طبق مدارک تاريخى هنرمندان ايراني، در اواخر هزاره دوم قبل از میلاد آشنا به ساخت خشت و آجرهاى لعابدار بوده و از آن براى تزئين بنا استفاده مى‌برده‌اند. در دوره اسلامى بتدريج هنر کاشى‌کارى همانند آجرکارى و گچ‌کارى با شيوه جديد آغاز شد و در تمام ادوار اسلامى کاربرد ويژه‌اى يافت. در ادوار اسلامى بناهاى بسيارى مانند مساجد، مدارس، مقابر، کاخ‌ها، حمام‌ها و حتى پل‌ها به انواع کاشى‌کارى مزين شده و از اواخر قرن چهارم هجرى به بعد کمتر بنايى يافت مى‌شود که با کاشى تزئين نشده باشد. انواع کاشى عبارتند از کاشى يک رنگ، کاشى معرق، کاشى هفت رنگ، کاشى طلايى. هنر کاشی کاری در ایران قدمتی چندین هزار سال دارد. اگر آجر های لعاب دار دوران باستان را نخستین کاشی های ایرانی بدانیم قدمت هنر کاشی کاری درایران به اواخرهزاره ی چهارم ق. م می رسد. نمونه ای ازهنر کاشی کاری را که در مجموعۀ علمی فرهنگی دارالحدیث در شهر قم واقع در کشور ایران ساخته شده است را در تصویر مشاهده می کنید.
دارالحدیث، مؤسسه ای است که اساس کارش تحقیقات پیرامون احادیث می باشد و در همه جنبه های آن از رجال و صحت و سقم سند تا متن و درایت و استفاده های علمی از آن، همچنین نحوه کاربرد و رد و اثبات احادیث صحیح و غیرصحیح فعالیت می شود . دارالحدیث براین اساس به وجود آمد تا تمامی این تحقیقات را جهت داده و مستمر سازد. واضح است که همچین مجموعه ای نیاز به یک محیط با معماری ناب اسلامی دارد که کاشی کاری از زیرمجموعه های معماری اسلامی محسوب می شود و همانطور که در تصویر ملاحظه می فرمایید در این مجموعه بکار رفته است.
