حجاب به معنای منع زنان از حضور در اجتماع و فعالیت های آنان نیست بلکه باعث شده که با وجود این امر زنان در جامعه پر رنگ تر و موفق تر جلوه کنند و حضور زنان مسلمان در تمامی عرصه های اجتماع به خوبی دیده می شود. دین اسلام با در نظر گرفتن چارچویی متعادل و با آزادی زنان در تمامی عرصه های زندگی امر حجاب را واجب نموده و با توجه به فلسفه ی واقعی آن بدون ایجاد هیچ گونه محدودیتی زن را از قرار گرفتن در معرض خطرات ظاهری و باطنی محفوظ می دارد. حجاب تنها در چادر خلاصه نمی شود. حجاب گاهی در پوشش دیگر تعریف می شود، مانند مانتوهایی بلند و مقنعه و روسری های بلند. به صورتی که مانتو برجستگی هایبدن را می پوشاند و آستین آن به صورتی که بالاتر از مچ را نمایان نمی سازد و گریبان آن به گونه ای است که گردن و لباسهای زیر آشکار نیست. رنگ و مدل آن نگاه نامحرم را به خود جلب نمی کند. اسلام لباس و پوشش را به عنوان موهبتی الهی بر می شمارد وظیفه ی پوشش که اسلام برای زنان مقرر کرده است به این معنی نیست که آن ها از خانه بیرون نروند. از همان زمان که تاریخ حیات بشر رقم خورد، زنان پا به پا و همدوش مردان در تمام عرصه های زندگی حضور داشتند. زنانی که استمرار حیات بشریت به دست آنان رقم می خورد و مفتخر به تربیت مردان بزرگ تاریخ بوده اند؛ همواره سهم بسزایی در تأثیرگذاری بر تمامی شؤون اجتماعی و سیاسی داشته اند.
حجاب زنان و مردان در جامعه یکی از مهم ترین دستورات اجتماعی اسلام است که نقش عظیمی در حفظ بهداشت معنوی جامعه دارد، رعایت حجاب نه تنها موجب امنیت روحی و روانی جامعه می باشد بلکه می تواند باعث تعالی علمی، فرهنگی و حتی اقتصادی یک ملت را تامین کند. زنان و مردان در جامعه و در محیط کار، باهم زندگی می کنند؛ همه جا باهم سروکار دارند؛ مشکلات اجتماعی را با هم حل می کنند؛ جنگ را با هم اداره می کنند و کردند؛ خانواده را با هم اداره می کنند و فرزندان را پرورش می دهند؛ اما آن حفاظ و حجاب در بیرون از محیط خانه و خانواده حتماً حفظ می شود. این، آن نکته ی اصلی در الگوسازی اسلامی است. حجاب از نظر موفقیتهای معنوی، مصونیت و آرامش زن، سلامت و زیبایی و کاهش مفاسد قابل اهمیت است. پوشش دینی نگهبان زن از نگاه های آلوده و آسیب های اجتماعی است، که به آنمصونیت و آرامش می بخشد و هر چه این پوشش کاملتر گردد در صد امنیت و حفاظت آن بالاتر می رود.
