قلمزنی یکی از رشته‌های هنرهای سنتی ایران است که در دسته‌بندی، در رده هنرهای صناعی و در گروه فلزکاری قرار دارد. قلم زنی عبارت است از تزیین و کندن نقوش بر روی اشیای فلزی به ویژه مس، طلا، نقره، برنج و یا به عبارت دیگر ایجاد خطوط و نقوش به وسیله قلم با ضربه چکش و بر روی اجسام فلزی. امروزه برای قلمزنی نخست داخل یا زیر ظرف یا سینی مورد نظر را که معمولاً از جنس نقره یا طلا است از محلول قیر و گچ پر می‌کنند تا سروصدای قلم کمتر به گوش برسد و همچنین مانع از سوراخ شدن ظرف در حین کار شود. سپس نقش مورد نظر را روی ظرف رسم کرده و قلم مناسب را انتخاب کرده و روی سطح ظرف قرار می‌دهند و با چکش بر انتهای قلم می‌کوبند تا شیارها و نقش‌ها با تغییر شدت ضربه روی ظرف ایجاد شوند. قلم‌های این هنر متنوع هستند و نام‌های خاص خود را دارند مانند قلم سایه و قلم نیم‌بر. پس از ایجاد نقش‌ها، قیر را جدا می‌کنند و روی شیارها گرده زغال می‌ریزند و روی ظرف را با روغن جلای سیاه می‌پوشانند. به این ترتیب نقش‌های قلم‌زده شده به شکل خط‌هایی تیره و مشخص دیده می‌شود. نمونه ای از این هنر را که توسط استاد معاصر ایرانی، رجبعلی راعی ساخته شده است در تصویر مشاهده می کنید.
یکی از پایه گذاران شیوه قلمزنی نقش برجسته، درسال 1326هجری شمسی درماه رجب همزمان با سالروز میلاد حضرت علی (ع) در شهر دهق واقع در85 کیلومتری شمال غرب نجف آباد چشم به جهان گشود.او درکودکی سایه مهر پدر راازدست داد و در سنین جوانی نزد استاد فرزانه مهندس اسماعیل ارژنگ هنر قلمزنی را فراگرفت و این خود موجب تحولی عظیم در زندگی استاد شد. استاد رجبعلی راعی قلمزنی نقش برجسته راخود ابداع کرده و شاگردان زیادی نیز در این زمینه آموزش داده است. گلدسته ها ی سامرا و مجسمه سرباز گمنام در میدان ورودی شهر دهق از جمله کارهای ایشان است. وی در بسیاری از نمایشگاه های هنرایرانی در خارج از کشور نیز حضور داشته است و لوح های افتخار و تقدیرنامه های بسیار زیادی نیز کسب نموده است. استاد رجبعلی راعی در سال 1347 در سن 21 سالگی ازدواج نمود و صاحب چهارفرزند پسر شد که انها نیز علاوه بر تحصیلات عالی در هنر از قلمزنی نیز بی بهره نبوده اند.این خانواده هنرمند مادری فداکار و فهیم دارندکه خود استاد راعی،عمده موفقیت های چشمگیر و تربیت فرزندان شایسته را مرهون زحمات و همت والای همسر خویش می داند.استاد راعی پس از کار و فعالیت نزدیک به دو دهه در رشته قلمزنی نقش بر جسته در تهران به زادگاه خویش دهق بازگشت.
