هنر و صنعت کاشى‌کارى نيز همانند ديگر هنرهاى ايران در عهد اسلامي، داراى اعتبار و ارزش خاص خود است. سابقهٔ اين هنر، به گذشتهٔ بسيار دور باز مى‌گردد. طبق مدارک تاريخى هنرمندان ايراني، در اواخر هزاره دوم قبل از میلاد آشنا به ساخت خشت و آجرهاى لعابدار بوده و از آن براى تزئين بنا استفاده مى‌برده‌اند. در دوره اسلامى بتدريج هنر کاشى‌کارى همانند آجرکارى و گچ‌کارى با شيوه جديد آغاز شد و در تمام ادوار اسلامى کاربرد ويژه‌اى يافت. در ادوار اسلامى بناهاى بسيارى مانند مساجد، مدارس، مقابر، کاخ‌ها، حمام‌ها و حتى پل‌ها به انواع کاشى‌کارى مزين شده و از اواخر قرن چهارم هجرى به بعد کمتر بنايى يافت مى‌شود که با کاشى تزئين نشده باشد. انواع کاشى عبارتند از کاشى يک رنگ، کاشى معرق، کاشى هفت رنگ و کاشى طلايى. تصویری که ملاحظه می فرمایید یک نمونه از کاشی کاری در موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث شهر قم می باشد.
استان قم بعنوان پايتخت فرهنگي ایران اسلامی و ام القرای جهان تشيع، پیوسته مهد دانش و فضیلت و سرچشمه فیضان و معرفت بوده است که هزاران مرجع و عالم دینی و ده ها هزار کتاب درباره اسلام و معارف اسلامی در کارنامه این القرای شهر بیانگر محوریت فرهنگی آن در مقام احیاگر مکتب تشیع دارد. این شهر مقدس با دارا بودن بیش 1200 ناشر ملی و بین المللی در حوزه دین پس از استان تهران، دومین مرکز مهم فرهنگ نشر کشور را به خود اختصاص داده است. مؤسسه علمى ـ فرهنگى دار الحديث واقع در کشور ایران و شهر قم، در جهت ساماندهی احادیث و ترویج معارف حدیثی به عنوان نخستين مجموعه مستقل حديث پژوهى در جهان تشيّع، درباره حديث و مسائل مربوط به آن، فعاليت مى کند.
