کاشی از لحاظ تاریخی پنجمین شیوه اساسی و بنیادی در تزئینات ساختمان‌های آبده یی و ساختمان‌های عادی می‌باشد. استفاده از این شیوه در معماری اسلامی بسیار رایج است و طرح‌های جالب، جلو رشد و کشف تزئینات خشتی و گچی را گرفت و همه علاقمند تزئینات با کاشی شدند. استفاده از کاشی به نحوی که روی دیوار را کاملا بپوشاند اولین بار در قرن ۱۳ و در قونیه به کار رفته است. کاشی کاری بصورت هنر تزئینی در کشورهای اسلامی به اوج شکوفایی خود رسید و یکی از ویژگی‌های برجسته معماری اسلامی به شمار می‌رود کاشی‌های که برای تزئین عمارات به کار می‌رود عموما سه نوع بوده که ذیلا توضیح می‌گردد :
الف: کاشی معرق: با تلفیق تکه‌های کوچک گوناگون ساخته می‌شود که به اساس طرح اصل یکایک تراشیده می‌شود ودر جای معین آن نصب می‌گردد.
ب: کاشی معقلی: دارای طرح‌های هندسی است واز تلفیق اشکال هندسی ساخته می‌شود.
ج: کاشی مشبک: بصورت شبکه شبکه و ایجاد منافذی در بین کاشی ها.
د: کاشی گره: گِرِه‌چینی یکی از شاخه‌های هنر معماری و کاشی کاری سنتی است که اساتید این هنر از کنار هم چیدن الات و لغات مختلف بر اساس طرح مدنظر خود با استفاده از کاشی،اجر و یا سایر مواد نقش‌های هندسی تزئینی درست می‌کنند.
ه: کاشی خشتی (هفت رنگ): از تلفیق خشت‌های ظریف لعاب دار که هریک از آنها بخشی از طرح کلی را در بر دارد ساخته می‌شود واز قرن پنج قمری با گسترش و پیشرفت سایر شاخه‌های هنر اسلامی کاشی کاری نیز ترقی بیشتر کسب نمود.
مؤسسه علمى ـ فرهنگى دار الحديث واقع در کشور ایران و شهر قم، در جهت ساماندهی احادیث و ترویج معارف حدیثی به عنوان نخستين مجموعه مستقل حديث پژوهى در جهان تشيّع، درباره حديث و مسائل مربوط به آن، فعاليت مى‏ کند. در تصویر یک نمونه از کاشی کاری در این مکان مقدس را مشاهده می کنید.