هنر اسلامی را باید بطور صحـیح از اعـماق تاریخ ایـن سرزمـیـن کهـن مـورد بررسی قـرار داد. معـماری یکی از این هنرها می باشد که سابقه طولانی و پرافتخاری در اسلام دارد. نوع معماری آن زمان عموما به شکل حکـاکـی بـر روی سـنگ، گـچکـاری، نـقاشـی، آجرکـاری، آئـیـنه کـاری، کـاشـی کـاری، مـوزائـیـک کـاری و دیـگـر کـارهـای تـزئـیـنی بوده است. هـنـرمـنـدان ایـرانی بـه دنـیـا ثـابـت کـردند کـه تـوانائـی هـای بالایی دارنـد و شـامـل احـتـرام بـسیار، بـخـاطر اثـرهـای تـاریخـی مـنـحـصر بـفـرد فـراوانـی کـه از خـود بـجـای گـذاشـتـه، هـسـتـند. منظور از هنر و معماری اسلامی، همان هنر و معماری سرزمین های خاورمیانه، آفریقای شمالی، هند شمالی و اسپانیا- است که از آغاز قرن هفتم میلادی تحت حاکمیت مسلمانان قرار گرفتند. همانطور که گفته شد، کاشی کاری یک جلوه از هنر معماری است که در تصویر نمونه ای از آنرا در موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث واقع در شهر قم را ملاحظه می فرمایید.
مؤسسه علمى ـ فرهنگى دار الحديث واقع در کشور ایران و شهر قم، در جهت ساماندهی احادیث و ترویج معارف حدیثی به عنوان نخستين مجموعه مستقل حديث پژوهى در جهان تشيّع، درباره حديث و مسائل مربوط به آن، فعاليت مى کند. استان قم بعنوان پايتخت فرهنگي ایران اسلامی و ام القرای جهان تشيع، پیوسته مهد دانش و فضیلت و سرچشمه فیضان و معرفت بوده است که هزاران مرجع و عالم دینی و ده ها هزار کتاب درباره اسلام و معارف اسلامی در کارنامه شهر مقدس قم، بیانگر محوریت فرهنگی آن در مقام احیاگر مکتب تشیع است. این شهر مقدس با دارا بودن بیش از 1200 ناشر ملی و بین المللی در حوزه دین، بعد از استان تهران که جمعیت بسیار بیشتری نیز دارد، دومین مرکز مهم فرهنگ نشر کشور را به خود اختصاص داده است.
