نقاشی، یکی از هنرهای ناب ایرانی و اسلامی می باشد که نمونه ای زیبا از آنرا در تصویر مشاهده می کنید که اثر استاد بزرگ ایرانی، محمد غفاری معروف به کمال الملک است. نقاشی هنری است تصویری و دوبعدی که بر روی سطح اجرا می شود و در آن عمق وجود ندارد. هرچند غالب آثار نقاشی عمق و فضا را به بیننده القا می کنند لیکن این القا ذهنی و نتیجه رعایت قواعد خاصی است. هنر نقاشی هم در زمره هنرهای زیبا و هم هنرهای صناعی یا فرعی مطرح بوده است. این هنر علاوه بر زیباییِ صرف در تزیین اشیا مصرف کردنی نیز به کار رفته است. در نقاشی رنگ و روغن، مایعی که رنگ را با آن می آمیزند، روغن است. رنگ روغنی دیر خشک می شود و به نقاش آزادی عمل می دهد که قلم موهای ضخیم تر و در نتیجه تکه رنگ های زیادتری به روی بوم نقاشی بزند. برخی نقاشان بوم خود را به سبک نقاشی روی چوب آماده می کنند. در نقاشی روی چوب، نقاشی بر روی بومی است که بر چوب آماده ساخته اند. در این نوع نقاشی رنگ ها را با تخم مرغ می آمیزند و از قلم موهای ظریف استفاده می کنند. شیوه کار بدین ترتیب است که ابتدا سطح را با پارچه ی کتانی می پوشانند، سپس روی این پارچه را پوشش هایی از مخلوط گل سفید و روغن بزرک(گچ پارسی) می مالندو نقاش روی بوم، طرح اولیه را با تمام جزییاتش نقش و سپس رنگ آمیزی می کند. نقاشی زیبایی که مشاهده می کنید از نوع رنگ روغن روی بوم و اثر استاد کمال الملک می باشد.
کمال الملک از همان آغاز فعالیت هنری اش تمایلی قوی و آشکار به روش و اسلوب طبیعت گرایی اروپایی داشت. با ظهور کمال الملک وظیفه‌ای جدید برای نقاش دربار معین شد. او می‌بایست رویدادها، اشخاص، ساختمان‌ها، باغ‌ها و غیره را همچون عکاسی دقیق ثبت کند تا به عادی‌ترین مظاهر زندگی و محیط درباری سندیت تاریخی بخشد. بی سبب نیست که کمال الملک در این دوره اغلب پرده‌هایش را با افزودن شرحی دربارهٔ موضوع پدید می آورد.
