سعدی شاعر بزرگ ایرانی در شهر شیراز مرکز فارس حوالی سال 563 دیده به جهان گشود . سعدی در نزدیکی بقعه ی خود در حومه ی شهر به خاک سپرده شد.دیری نپایید که مرقد او زیارتگاه عشاق زبان و ادب پارسی شد.

عناصر معماری ایرانی مانند ایوان و گنبد ، با ظرافت تمام به زبان مدرن بیان شده اند . ترکیب ستون ها فرم خاص گنبد با تک رنگ فیروزه ای و ترکیب آزاد فضاها از عواملی هستند که ماهیتی مدرن به این ساختمان بخشیده اند. دو وسط حیاط دو حوض مستطیل شکل ، با جهت شمالی -جنوبی در دو طرف محوطه آرامگاه قرار دارد و حوض دیگر در جهت شرقی-غربی در مقابل ایوان اصلی بنا شده است . 

در عمق ده متری صحن آرامگاه قناتی وجود دارد که آب آن دارای مواد گوگردی و جیوه می باشد ، آب این قنات به دورن حوضی که آن را حوض ماهی می نامند و در زیر زمین جریان دارد می ریزد این حوض در سمت چپ آرامکاه واقع شده است. و در داخل به شکل "هشت ضلعی" است .

این بنا در محوطه ای حدود 10395مترمربع ساخته شد، که حدود 275متر مربع زیربنای اصلی آرامگاه می باشد. ساختمان اصلی آرامگه شامل دو ایوان عمود بر هم می باشد که قبر سعدی در در زاویه این دو ایوان قرار گرفته است. بر روی آرامگه گنبدی از کاشی های فیروزه ای رنگ ساخته شده است. سنگ های پایه های بنا، سیاه رنگ است نمای خارجی آرامگه از سنگ معروف تراورتن و نمای داخلی آن سنگ مرمر است .

شما میتوانید با مراجعه به اینجا عکس های بیشتری از معماری های شهر شیراز و آرامگاه سعدی را ببینید.